VOX xa é un dos gañadores das eleccións xerais, sexa cal fora o resultado das urnas o 28 de abril. O partido que acaudilla Santiago Abascal fíxose coa hexemonía da dereita ao centrar o debate político na súa tripla loita: contra o feminismo, contra os inmigrantes sen papeis e contra os independentistas. A súa forza gravitacional atraeu cara á súa causa nacionalpopulista a Cidadáns e, sobre todo, ao PP, ao que está a converter no seu satélite. Os discursos de Vox e PP apenas son xa distinguibles. Abascal e Pablo Casado enfrascáronse nun duelo cara ao sol por captar ao elector máis reaccionario, aquel que pon unha vela a Deus e outra ao diaño e que cando se mira ao espello vese, parafraseando a Loquillo, como o ‘Duque’, feo, forte e formal, un tanto animal, pero no fondo un sentimental, xente doutra época e corte moral que resolven os seus problemas de forma natural: para que discutir, se poden pelexar.